نمی دانم این چه قائده ایست که بیشتر فیلم ها و بازی هایی که ختم به پادشاهی های گذشته و امپراطوری ها می شوند باید دور از واقعیت باشند، از دور بودن منظورم وجود اشخاصیست که قابلیت های خاص و مرموزی دارند و یا کسانی که حالت Vampireها را دارند. حال داستان اکثر این عناوین بر این اساس است که این موجودات مرموز به شهری خاص حمله ور می شوند و مسئولین از یک ابر قهرمان که در دل مردم نهفته است کمک می خواهند تا ناجی آن ها شود. عنوان Dishonored از این قائده مستثنا نیست ولی با یک تم و شکل متفاوت پا به عرصه رقابت گذاشته است که در ادامه به بررسی آن می پردازیم. 

انتقام شیرین است! 

داستان بازی حول شخصیتی به نام کوروو (Corvo Attano) می گردد. وی که محافظ ملکه Dunwall بوده، در ابتدای بازی ملاقاتی را با او و درخترش امیلی انجام می دهد و نامه ای را به دست وی می رساند. اما لحظه ای بعد یک سری افراد مرموز که دارای قابلیت Teleport نیز بودند به آن ها حمله می کنند. کوروو عده از آن ها را نابود می کند ولی در آخر تسلیم قدرت جادویی آن ها شده و شاهد کشته شدن ملکه و دزدیده شدن دخترش می شود. پس از این اتفاقات سربازان به صحنه جرم آمده و کوروو را عامل این قتل می دانند و دستگیرش می کنند. 

 

"6 ماه از وقایع کشته شدن ملکه می گذرد و من هنوز در زندان به سر می برم. من قاتل نیستم و می خواهم بی گناهیم را ثابت کنم یعنی هنوز یک روزنه برای رهایی من از این سیاه چال مسخره وجود دارد؟" این صبحت هاییست که ذهن کاروو را در روز قبل از اعدامش به خود درگیر کرده. ولی مثل اینکه شانس با وی یار است و از سوی گروهی از وفاداران به امپراطوری مقدمات فرارش از زندان فراهم می شود. در ادامه هدف Corvo روشن است، پیدا کردن دختر گم شده ملکه و کسانی که در این توطئه دست داشته اند ... 

داستان بازی شاید شروعی تکراری و کلیشه ای داشته باشد ولی دارای تمی متفاوت و یک جذابیت خاص و زیباست به طوری که دوست دارید تا انتها پایش بنشینید و پرده از اسرار آن بردارید. به شخصه تا زمانی که این بازی را تمام نکرده بودم نمی دانستم دقیقاً چه اتفاقی قرار است رخ دهد و با دیدن پایان بازی، نتیجه با آن چیزی که من فکر می کردم 180 درجه تفاوت داشت و این امر تبهر خاص نویسنده بازی را می رساند. 

روح سرگردان 

شاید عامل دیگری که باعث شد ساعت ها پای این بازی وقت خود را بگذرانم گیم پلی بازی باشد. Dishonored از آن دسته بازی هاییست که با ارائه قابلیت های مختلف و متنوع شما را وادار می کند تا هر لحظه کارهای متفاوتی را انجام دهید و هر بار یک ایده نو داشته باشید. این ایده ها می توانند در طول روند به پایان رساندن هر مرحله، انجام Questهای بازی و ... به ذهن شما خطور کند. در ادامه بیشتر در مورد هر کدام از قابلیت های بازی، نقاط ضعف و قوت آن صحبت خواهیم کرد. 

اولین نکته مربوط به دوربین اول شخص بازیست که به نظرم یکی از دلایلیست که گیم پلی Dishonored را جذاب کرده است. البته بعضی ها می گویند که چرا دوربین بازی را سوم شخص نگذاشتند؟ این طوری لذت بازی کردن بیشتر می شد ... ولی به شخصه معتقدم اگر دوربین بازی چیزی جز این بود نمی توانستید بر محیط و قابلیت هایی که در اختیار دارید این طور مسلط باشید و زاویه دیدتان برای انجام کارهای متفاوت به هم می ریخت. 

 

در طول بازی 2 اسلحه متفاوت در اختیار دارید. اولین اسلحه همان Pistol می باشد که در اینجا به شکلی متفاوت در اختیار شما قرار گرفته و بیشتر در اختیار سربازان می باشد و دومین اسلحه، یک تیروکمان (Crossbow) مخصوص اساسین هاست که به وسیله آن می توانید به دشمنان خود شلیک کنید و آن ها را بدون سر و صدا از پای درآورید. 

علاوه بر نارنجک که عملکردش مشخص است، شما یک مین مخصوص نیز در اختیار دارید که با کاشتن آن بر روی زمین و عبور دشمنان از نزدیک یا روی آن منفجر شده و تیرهایی به شکل تیغ به اطراف پرتاب می کند و می توانید یک اجتماع کوچک از دشمنان را که در نزدیکی یکدیگر قرار گرفته اند را نابود کنید. 

سیستم بروزرسانی بازی نیز در نوع خود جالب می باشد. شما می توانید در طول بازی به وسیله سکه ها و وسایل گران قیمتی که جمع می کنید پول موجود برای بروزرسانی وسایل خود را فراهم سازید؛ برای مثال می توانید Pistol خود را تا جایی آپگرید کنید که بتوانید از مخزن تیرهای انفجاری در آن استفاده کنید و یا ظرفیت گلوله در اسلحه خود را افزایش دهید و ... 

به این جمله معتقدم "لذتی که در کشتن دشمنان به روش مخفیکاریست در کشتن آن ها با اسلحه و شمشیر نیست." اگر Dishonored را بازی کرده باشید به خوبی درک خواهید کرد معنی این جمله چیست، آرام آرام نزدیک دشمنان می شوید و با زدن دکمه مربوطه شمشیر خود را در بدن دشمن فرو خواهید کرد! لازم است یک نکته هم در مورد نحوه در دست گرفتن سلاح ها نیز بگویم؛ دست سمت راست Corvo مخصوص شمشیر است و دست سمت چپ مخصوص Pistol و Crossbow و همچنین قابلیت های ویژه او که در ادامه با آن ها آشنا خواهیم شد. 

از نظر من این بازی یک ضعف بسیار بزرگ دارد و آن هم صحبت نکردن شخصیت بازی در طول انجام مراحل و سوال و جواب هاییست که از وی می شود و این عمل حداقل برای من از جذابیت بازی کاسته است. همچنین در بعضی از مراحل با پرس و جو از اطرافیان خود می توانید شخص مورد نظر یا مسیر مد نظرتان را پیدا کنید. از دیگر ضعف های بازی می توان به سیستم سلامت بازی اشاره کرد که از همان شیوه قدیمی استفاده می کند، بدین صورت که برای پرد کردن جان خود باید آب و غذا بخورید. 

 

ویژگی جالب دیگر این بازی قدرت انتخابیست که در اختیار گیمر قرار می گیرد، برای مثال در یک میهمانی موظف هستید شخصی خاص را به قتل برسانید؛ شما می توانید با حرف زدن با وی، از کشتنش بگذرید و از شهر خارجش کنید و به Havelock دروغ بگویید. 

در طول بازی برای بروزرسانی قابلیت هایتان نیاز به یک سری Rune دارید. این Runeها طی مراحل بازی در جاهای مختلفی مخفی می باشند. برای پیدا کردن این Runeها می بایست از قلبی استفاده کنید که ارواح رویاهایتان به شما داده است (خیلی زود در اوایل بازی با آن آشنا خواهید شد). با استفاده از این قلب Runeها مشخص می شوند. همچنین اگر از قلب استفاده نمی کنید با نزدیک شدن به آن ها صدای تپش قلب را می شنوید و هرچه نزدیک تر شوید این تپش قلب تندتر می شود. علاوه بر این به وسیله قلبی که در اختیار دارید می توانید یک سری Bone Charm نیز همانند Runeها پیدا کنید. فواید Bone Charm ها در چیست؟ به وسیله آن ها می توانید یک سری از بخش های شخصیت بازی نظیر مخزن سلامت و یا مخزن مانا را افزایش دهید و ... . 

حال می رسیم سراغ قابلیت های کوروو که وی را به یک اساسین واقعی تبدیل کرده است. 

Dark Vision: این قابلیت یک نوع دید خاص می باشد که کوروو به وسیله آن می تواند اشخاص پشت دیوار را مشاهده کند. همچنین با این کار متوجه جهت دید دشمنان نیز می شوید و می توانید بفهمید که در حال حاضر کدام مسیر را نگاه می کنند. 

Blink: به کمک Blink می توانید از یک محیط خاص به محیطی دیگر بروید. این عمل شبیه تِلپورت از محیطی به محیط دیگر است. 

Possession: به شخصه از این حرکت بسیار لذت بردم. این قدرت بر روی حیوانات (موش ها) کار می کند بدین نحو که با انجام این کار روح کوروو وارد بدن آن ها می شود و می توانید از محیطی که پر از دشمن است بدون ریختن حتی یک قطره خون عبور کنید. 

 

Bend Time: این قابلیت همان صحنه آهسته خودمان است. با استفاده از Bend Time عکس العمل دشمنان بسیار کند می شود و شما می توانید در مدتی بسیار کوتاه 4-5 نفر را از پای در آورید. 

Devouring Swarm: با انتخاب این قدرت چند دسته از موش های آدم خوار به سراغ دشمنان می آیند و آن ها را از پای در می آورند. 

Windblast: اگر بین یک سری دشمن گیر کرده اید و به فکر فرار هستید، از Windblast استفاده کنید و با یک حرکت آن ها را به اطراف پرتاپ کنید، نظیر یک گردباد که هرچه اطرافش باشد را به محیط های اطراف پرتاب می کند. 

هنوز گفتنی ها از گیم پلی بازی تمام نشده است. در طول بازی با یک سری مردم فقیر و بدبخت روبرو می شوید که از فرط گرسنگی رو به آدم خواری آورده اند و چهره ای شبیه به زامبی ها پیدا کرده اند و با دیدن شما بدون هیچ تردیدی به سویتان حمله ور می شوند. همچنین موش های آدم خوار دیگر دشمنانتان می باشند که با دیدنتان به سراغتان خواهند آمد. در برخی از مراحل می توان با کمک جنازه هایی که در اطراف محیط وجود دارد این موش ها را سرگرم کنید تا راه برایتان باز شود. علاوه بر همه این ها یک سری گیاه های آدم خوار نیز در بازی وجود دارند که به شخصه از آن ها فوق العاده بدم می آید، زیرا مجبودم تمام خشاب تیرهایم را حرامشان کنم؛ البته این بخش خوب مبارزه است، بخش نکبت بار زمانیست که با ماده های سمی خود به صورت رگباری به سویتان شلیک می کنند! لازم به ذکر است که در Dishonored نیز همانند بسیاری از عناوین نقش آفرینی علاوه بر Questهای اصلی، یک سری Questهای فرعی برای شما در نظر گرفته شده است. 

در مورد هوش مصنوعی بازی نیز تنها می توان گفت که ایده آل است، به نحوی که با انجام یک کار اشتباه دشمنان به سادگی متوجه حضورتان خواهند شد و در مجموع مشکل خاصی از این جهت در طول بازی حس نخواهید کرد. 

Dishonored عنوانیست که با ارائه یک گیم پلی متنوع شما را درگیر خود می کند و ای کاش برخی از مشکلات هر چند ریز گریبان گیر این بخش نمی شد تا بتواند به بهترین شکل ممکن خود را به نمایش بگذارد. 

 

سکوتی لذت بخش 

Unreal Engine 3 با ظاهری آشنا پا به عرصه گذاشته. ظاهری که در گذشته در قالب عنوان Bioshock شاهد آن بوده ایم. فضای بازی هر چند به تاریکی Bioshock نیست اما طراحی محیط های بازی به همان اندازه زیبا و با شکوه کار شده اند و تمی رمز آلود و سو رئال را دارند. اما با اینکه سبک طراحی هنری بازی دارای شباهت های بسیاری به عنوان Bioshock است و بسیار خوب هم از آب در آمده، اما همین گرافیک و قضاها دارای ضعف هایی نظیر کیفیت پایین بافت ها، نبود قدرت تخریب پذیری مطلوب و طراحی متوسط کارکترها می باشد. 

از دیگر ویژگی های ریز گرافیکی بازی این است که با کشتن دشمنان به وسیله شمشیر آثار خون آن ها به خوبی بر روی شمشیرتان نمایان می شود. اگر از Pistol استفاده می کنید می توانید دود پس از شلیک را از لوله اسلحه خود ببینید. 

شاید بعد از Dead Space 2 عنوان Dishonored تنها بازی باشد که توانسته با ایجاد یک سکوت به جا و دلنشین به بازی جذابیت خاصی بدهد. در طول بازی نه بی جهت از موزیک هایی استفاده شده که جو بی جایی ایجاد کنند و نه محیطی را می بینیم که مگس هم در آن پر نزند! می توان گفت به طور کل از موزیک های طبیعی در بازی استفاده شده، برای مثال هنگامی که نزدیک دریا هستید می توانید صدای آب را بشنوید یا صدای باد و یا آژیر زندان ها و قلعه ها و ... 

عنوان Dishonored جزء آن دسته از بازی هایی است که سازنده تمام سرمایه خود را بر روی بخش تک نفره آن گذاشته است و شاهد بخش های دیگری نظیر چند نفره و یا حالت مشارکتی نیستیم، ولی بخش تک نفره ای را تجربه می کنیم که بسیار لذت بخش است، بر خلاف بسیاری از استدیوهایی که سعی می کنند عناوینی را عرضه کنند که دارای هر 3 بخش می باشند ولی در نهایت از کیفیت پایینی در تمامی آنها برخوردار هستند. Dishonored یک عنوان آرام پس از Rage پر سرو صدا برای Bethesda به حساب می آمد که بر خلاف آن توانست اینبار در جهت مثبت همه را غافل گیر کند و یک تجربه نو در زمینه بازی های اول شخص نقش آفرینی برای من به حساب می آمد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: